W tym celu stosuje się specjalistyczny klej do płytek. Jego dobór ma duże znaczenie, dlatego przed zakupem warto poznać dostępne warianty tego produktu.
Rodzaje klejów do płytek
Kleje do płytek są produktami z grupy chemii budowlanej. Powstają na bazie różnych substancji, dlatego też różnią się cechami i właściwościami. Jednak podobnie jak w przypadku wielu innych materiałów, skład i właściwości tych preparatów są ustandaryzowane europejskimi normami. Zgodnie z nimi wszystkie produkty dzielą się na trzy grupy:
- kleje cementowe (C) – są produkowane na bazie spoiwa cementowego, które ulega związaniu po nałożeniu na powierzchnię. Reakcja chemiczna jest inicjowana po dodaniu wody, jednak po utwardzeniu taki cementowy klej do płytek ceramicznych jest wodoodporny. Z tego powodu doskonale sprawdza się w pomieszczeniach o wysokim poziomie wilgotności lub tam, gdzie płytki są często zalewane (np. pralnie, myjnie, kabiny prysznicowe). Kleje cementowe są najczęściej wybierane również ze względu na ich przystępną cenę,
- kleje dyspersyjne (D) – niewątpliwą zaletą tego typu preparatów jest ich stała gotowość do użycia. Nie wymagają przygotowywania tuż przez nałożeniem na powierzchnię. W efekcie raz otwarte opakowanie może być zamknięte, a zawartość wykorzystana ponownie. Ponadto kleje dyspersyjne charakteryzują się dużą elastycznością, dzięki czemu amortyzują przypadkowe uderzenia w płytki i chronią je przed pękaniem. Wiązanie wymaga wysuszenia, którego czas jest stosunkowo długi. Dlatego kleje dyspersyjne nie są zalecane do mocowania płytek podłogowych. Nie powinny być też stosowane w miejscach często zalewanych wodą,
- kleje żywiczne (R) – bazą do ich produkcji są żywice reaktywne. Preparaty cechują się bardzo wysoką wytrzymałością. Jednocześnie są też drogie i trudno dostępne. Dlatego ich zastosowanie nie jest powszechne i ogranicza się do obiektów przemysłowych, w których panują bardzo trudne warunki.
Właściwości klejów do płytek
klej do płytek
Podział klejów do płytek na cementowe, dyspersyjne i żywiczne nie wyczerpuje jeszcze możliwości rozróżniania preparatów. Poszczególne produkty mają też określone cechy, które są istotne dla konkretnego zastosowania. Dlatego informuje o nich oznaczenie umieszczone na opakowaniu produktu. Do istotnych parametrów klejów zaliczają się:
- przyczepność – ta cecha może przyjmować dwie wartości: 1 – w przypadku klejów normalnie wiążących i 2 – w przypadku klejów o podwyższonych parametrach. Zastosowanie produktu z pierwszej klasy oznacza, że do oderwania płytki o wymiarach 10x10 cm potrzeba siły 500 kg. Do oderwania płytki przyklejonej klejem 2 klasy trzeba użyć siły 1000 kg,
- odkształcalność – oznaczana symbolami S1 i S2, jest cechą wyłącznie klejów cementowych. Produkty z dwóch pozostałych grup zawsze są odkształcalne. Brak takiego oznaczenia przy kleju cementowym znaczy, że nie jest on plastyczny,
- czas wiązania – w oznaczeniu klejów do płytek można też spotkać literę F, które oznacza krótki czas wiązania. Preparat zwykły osiąga pełną twardość po 28 dniach. Po 24 godzinach można chodzić po płytkach, a jeździć po nich – po 14 dniach. Kleje szybkowiążące skracają ten czas odpowiednio do 4 godzin i 3 dni.
Wśród oznaczeń umieszczanych na kleju do płytek można też znaleźć litry takie jak T lub E. Pierwszy symbol jest różnoznaczny z tzw. obniżonym spływem kleju. Oznacza to, że zanim klej zwiąże, płytka może obsunąć się po pionowej powierzchni o maksimum 0,5 mm. Natomiast parametr E wskazuje na tzw. czas otwarty, czyli maksymalny okres od nałożenia kleju, po jakim należy przykleić płytkę.